چکیده
مزیت نسبی یکی از معیارهای مهم اقتصادی جهت برنامهریزی تولید، صادرات و واردات است. در مطالعه حاضر وجود یا عدم وجود مزیت نسبی محصولات مهم جالیزی منطقه جیرفت(سیب زمینی، خیار و گوجه فرنگی) در سال زراعی 86-85 با استفاده از دو نوع شاخص شناسایی مزیت نسبی تعیین گردید. شاخصهای نوع اول شاخص منفعت خالص اجتماعی، هزینه منابع داخلی و نسبت هزینه به منفعت اجتماعی و شاخصهای نوع دوم شاخص کارایی مزیت، مقیاس مزیت و شاخص جمعی مزیت بودند. با استفاده از شاخصهای نوع اول در شرایط فعلی منطقه، محصول خیار و گوجه فرنگی مزیت نسبی داشتند. بر اساس شاخصهای نوع دوم، به ترتیب متوسط عملکرد خیار و گوجه فرنگی و درجه تمرکز محصولات خیار، گوجه فرنگی و سیب زمینی نسبت به همه محصولات زراعی منطقه جیرفت بالاتر از متوسط کل کشور و نشاندهنده ترجیح کشاورزان منطقه به کشت این محصولات بود. محاسبه ضرایب حمایتی و نتایج حاصل از ماتریس تحلیل سیاستی نشان داد که یارانه غیر مستقیم به تولید محصول سیب زمینی پرداخت شده و در شرایط مداخله دولت سود بازاری برای تولید کنندگان سیب زمینی و خیار وجود داشته؛ به علاوه، نظام تولیدی محصولات خیار و گوجه فرنگی دارای کارایی بوده و تولیدکنندگان محصولات خیار و گوجه فرنگی در شرایط مداخله دولت نسبت به تجارت آزاد، سود کمتری کسب کرده اند.
ساعی, مهدیه. (1390). اثر سیاستهای حمایتی بر مزیت نسبی تولید مهمترین محصولات جالیزی منطقه جیرفت. اقتصاد و توسعه کشاورزی, 25(2), -. doi: 10.22067/jead2.v1390i2.9710
MLA
مهدیه ساعی. "اثر سیاستهای حمایتی بر مزیت نسبی تولید مهمترین محصولات جالیزی منطقه جیرفت". اقتصاد و توسعه کشاورزی, 25, 2, 1390, -. doi: 10.22067/jead2.v1390i2.9710
HARVARD
ساعی, مهدیه. (1390). 'اثر سیاستهای حمایتی بر مزیت نسبی تولید مهمترین محصولات جالیزی منطقه جیرفت', اقتصاد و توسعه کشاورزی, 25(2), pp. -. doi: 10.22067/jead2.v1390i2.9710
VANCOUVER
ساعی, مهدیه. اثر سیاستهای حمایتی بر مزیت نسبی تولید مهمترین محصولات جالیزی منطقه جیرفت. اقتصاد و توسعه کشاورزی, 1390; 25(2): -. doi: 10.22067/jead2.v1390i2.9710
ارسال نظر در مورد این مقاله